ذره ای از اشرار

به گمان من شاهین نه صدای تکنیکالی دارد که در دوبی / خلیج را بخواند
نه قیافه ی جذابی که پوسترش به جان ِ دیوار هایمان بیفتد
او تنها خودش را دارد و از سر همین نداری ... آنقدر با خودش کلنجار می رود
که تفکر در بستر حرف هایش جریان می گیرد ....
شاهین ، تنها موسیقی خش دار ِ رپ و راک نیست که از منظر سلیقه آن را رد و قبول کرد
او پر از حرف هایست که باید به چرایی ِ آن اندیشید ...
اصلا مهم نیست او را آنقدر دوست داشته باشید که وسوسه ی یک عکس یادگاری به خوابتان خطور کند
او درک شدن می خواهد ... نه تشویق و سوت و امضا و طرفدار...
فهمیدن حرف های او به ضرر تمام حصار هایی تمام می شود که دور خود نبودن هایمان کشیده ایم .....
از این رو به صراحت می گویم
شاهین : شرّی خواهد بود که به خیرش می ارزد